Wie laat mij schrijven…

Soms zou je willen spreken en lukt het even niet.
Laat mij dan de stem zijn die jouw gedachten ziet.

Mag ik dan verwoorden, jouw vreugde en jouw smart.
Mag ik dan verwoorden, wat speelt in jouw hart.

Met Poëzie, beproef ik het leven.
Ja dat te mogen delen, dat is mijn streven.

Laat mij een stem zijn voor hen die zwijgen.
Laat mij tot steun zijn voor hen die het moeilijk krijgen.

Ik ben Poëzie, geschreven vanuit een bewogen hart.
Ik ben Poëzie, geschreven voor het delen van smart.

De wereld verbeteren? Nee, dat kan ik niet.
Toch wil ik zorgen dat men de zwijgende stemmen ziet.

Verharding van gevoelens, ik weiger daar aan toe te geven.
Juist daarom mis ik Poëzie in het leven.

De wereld is groot en naamsbekendheid heb ik niet.
Toch is het een streven dat men mijn gedichten ziet.

Mijn naam is Angeliena Huis, dichten is mijn passie, dichten is mijn leven.
Ik wens ook aan u, iets door te mogen geven.